Recensie Mieke: IJsvogel van Lotta Blokker

Drie verhalen over onbereikbare liefdes blijken uiteindelijk subtiel met elkaar te zijn verbonden.

IJsvogel ★★

Op Lotta Blokkers debuut staat roman, maar dat dekt de lading niet. Het zijn drie losse verhalen, die langs elkaar schuren.

In het eerste en verreweg langste verhaal is de dwarse en eigenzinnige beeldhouwer Lieke de hoofdpersoon. Ze is geobsedeerd door een foto van de fotograaf Robert Capa en vindt alles verantwoord, als het resultaat maar tot kunst leidt. Ze is verliefd op haar bronsgieter Vincent. De twee draaien al jaren om elkaar heen, hij geeft haar een boek, zij loert naar ‘zijn bovenlichaam, gezegend met een enorme hoeveelheid licht grijzend borsthaar’. Hij verlangt ook naar haar, fantaseert over haar als al moeder van zijn kind. Ronduit bronstig proza is het, vergeef me het grapje. Het eind is leuk gevonden, dat wel.

In het tweede verhaal is Erik een rouwende vader die de spullen van zijn dode zoon opruimt. Thijs’ moeder, van wie hij al zestien jaar gescheiden is, blijft na de crematie twee weken bij hem. ‘Wat hem het meest door die eerste weken had gesleurd, was het vrijen geweest.’ Daar gaan we weer. Als Erik in een boek van Thijs een foto van meester Niek aantreft, gaat hij op zoek naar herinneringen. Een foto van Robert Capa doet hem denken aan een aflevering van Zomergasten waarin de videojournalist Max spreekt over de morele keuzes die je als filmer/fotograaf maakt. Het boek blijkt van de ex van Niek, dat in een weggeefboekenkast stond. Erik vindt in diezelfde kast een betekenisvol boek.

Ongemakkelijk is het laatste verhaal, waarin ene Max vanuit zijn huis stiekem opnames maakt van een alleenstaande moeder die met haar dochter het parkje voor zijn deur bezoekt. Zijn obsessie is vreemd, soms toch weer plat fysiek, maar heeft ook wel iets liefdevols, hij krijgt een band met hen. Na jarenlang alleen maar kijken onderneemt hij toch actie. Er komt toch een soort ontmoeting tot stand.

Is dit deze vrouw Lieke uit het eerste verhaal? De vervlechting van de verhalen ligt er soms te dik bovenop en is soms te subtiel. De obsessie voor het mannelijk lichaam vond ik plat. Verre van subtiel en de expliciete beschrijvingen lieten me koud.

Deugt er dan niets aan dit debuut? Toch wel, ze heeft soms mooie observaties, en ze kan mensen snel schetsen. En het thema is duidelijk: onbereikbaarheid.

Uitgeverij Querido 192 blz. € 22,99 (e-boek € 12,99)