Recensie Mieke: Long Island van Colm Tóibín

Eilis Lacey woont al twintig jaar in Long Island. Een schokkend bericht drijft haar terug naar Ierland.

Long Island ★★★★

Brooklyn van Colm Tóibín is een van mijn lievelingsboeken. Tot vervelens toe heb ik het cadeau gedaan en uitgeleend. Ook nu staat het niet in mijn boekenkast. Alleen in Groot-Brittannië al is het 300.000 keer verkocht, én het is ook nog eens geweldig verfilmd, met Saoirse Ronan in de hoofdrol.

Het verhaal van Eilis Lacey die tegen haar zin naar Amerika gestuurd wordt in de jaren 50, daar enorm moet wennen, maar toch langzaam uit haar schulp kruipt, en verliefd wordt op Tony, een Italiaanse immigrantenzoon, tot ze opeens terug moet omdat haar zus is gestorven, is hartverscheurend. En wat wist Tóibín zich te verplaatsen in haar, hoe ze heen en weer wordt geslingerd tussen haar nieuwe leven in Amerika en haar heimwee naar Ierland! Nooit wil ik meer horen dat een man geen goede roman kan schrijven met een vrouw in de hoofdrol! Toen ik las dat er na vijftien jaar een vervolg kwam, kon ik het bijna niet geloven. Maar het is echt waar. Alsof Tóibín het speciaal voor mij gedaan had.

Eilis is twintig jaar ouder en woont nog steeds met Tony in New York, nu op Long Island. Ze hebben een dochter en een zoon die bijna volwassen zijn. Dat haar schoonouders en zwagers in hetzelfde rijtje wonen, is wel verstikkend. ‘Ze vonden Eilis’ teruggetrokkenheid en het belang dat ze hechtte aan privacy typisch Ierse eigenschappen.’

Tóibín zet de boel meteen op scherp als er een man op de stoep staat die beweert dat zijn vrouw zwanger is van Tony en dat hij de baby op de stoep zal komen leggen. Eilis vlucht naar haar geboorteplaats Enniscorthy in Ierland, want ze is ervan overtuigd dat haar schoonmoeder al het een en ander bekokstoofd heeft wat die baby betreft. Die gaat natuurlijk opgenomen worden in die luidruchtige Italiaanse clan. Dat haar eigen moeder tachtig wordt komt nu erg goed uit.

Eilis is er thuis en ook weer niet. Twintig jaar is veel. Haar moeder vindt Amerikanen vreselijk. ‘Hun stemmen vind ik het ergst. En hun kleren’. Haar oude vriendin Nancy vraagt zich af wat er gebeurd is in Amerika. ‘In de tijd dat zij en Eilis met elkaar omgingen en ze haar elke dag zag, was er niets bijzonders aan haar geweest. Nu sprong ze eruit. Ze leek een ander persoon.’ Diezelfde Nancy is heimelijk verloofd met Jim Farrell, en laat dat nou het oude vriendje van Eilis zijn. En oude liefde, we weten het… En zo komt Eilis opnieuw in een tweestrijd terecht.

Long Island is een heerlijk verhaal over het verglijden van de tijd, over verwachtingen, teleurstelling en de vraag: Kun je na je veertigste opnieuw beginnen? Het gaat ook over de verscheurdheid die immigranten na jaren nog kunnen voelen. Het gevoel dat je zowel hier als daar een buitenstaander blijft. Valt er dan niets te klagen? Ja, toch. Ik moet eerlijk zijn: op het eind gebruikt hij af en toe iets te vaak soap-elementen om de spanning van het liefdesdrama erin te houden. Iets wat hij helemaal niet nodig heeft!

Uitgeverij De Geus 352 blz. € 24,99 (e-boek € 13,99)